Αλαζονία
Ήτανε νέος
όπως κάποτε όλοι υπήρξαν.
Δεν γνώριζε «δεν» και όρια
και όλα τα νόμιζε δικά του
ή πως έμελλε με σιγουριά
κάποια στιγμή να γίνουν.
Δεν έβλεπε, δεν ένιωθε
πόσο μικρός ακόμα ήταν
και πόσο η ζωή
θα φρόντιζε να του το (απο)δείξει.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Η ειρωνία είναι πως του το απέδειξε όταν ήταν ήδη πολύ μεγάλος...
ΑπάντησηΔιαγραφήμα...
ποτέ δεν καταλαβε πως αν χρησιμοποιούσε τη μαγική του Δυναμη Σωστα, οντως θα ήταν μεγαλύτερος από τις πιο ακραίες Φιλοξοξίες του...
μα.... ανωριμα χαραμίστηκε στο σπαταλο δόσιμο κυκλικων κατευθυνσεων, χωρις εστίαση!!!
Αυτο είναι ξοδεμα ενεργειας....
αδοξη διαδρομη....
Μαζί με το "Ξενιστής" που αναρτήσατε λίγες μέρες νωρίτερα, φτιάξατε το δίπολο της ποίησης, της λογοτεχνίας, και της ύπαρξης. Θάνατος και Έρωτας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟτιδήποτε άλλο είναι υποσύνολο αυτών.
Η ίδια η ζωή μέσα από τον Έρωτα βγάζει τη γλώσσα στο Θάνατο και τον εξαπατά με αλαζονία και τσαχπινιά.
Θενκς
kakia, κάθε διαδρομή έχει αξία, όμως δεν γίνεται να μην χάνουμε τόσο χρόνο γμτ; Μάλλον όχι...
ΑπάντησηΔιαγραφήαγη, μι θενκς :) Μου μιλάς στον πληθυντικό;;