Μην το παλεύεις...
Αυτό που για κάποιον είναι στόχος ζωής,
για κάποιον άλλον είναι φορτικό·
πρόβλημα.
Πώς μπορούν κόσμοι αντίθετοι να συνυπάρξουν;
Πώς μπορεί να κάνει παρέα ο βαριεστημένος γόνος με τον μεροκαματιάρη;
Πώς να συναισθανθεί ο πρωταθλητής τον εκ γενετής ανάπηρο;
Τι έχει να πει ένας τυφλός μ’ έναν ζωγράφο παρανοημένο;
Μία πουτάνα με τη μποέμισσα;
Και ο δημόσιος υπάλληλος με τον τσιγγάνο;
Κλέβουμε από το διαφορετικό ό,τι προλάβουμε,
να ολοκληρωθούμε όσο μας επιτρέπει η φύση μας,
αλλά ποτέ μας δεν καταλαβαίνουμε,
ποτέ δεν προσεγγίζουμε πραγματικά.
Μπορει να μην προσεγγίζουμε πραγματικα..
ΑπάντησηΔιαγραφήμα η προσπάθεια είναι καλύτερη από τη παραιτηση.....
Εξαλλου αν πείσεις τον καθενα να ασπαστεί την προτροπή σου "Μην το παλεύεις....",
δε θα γεννηθεί ποτέ εκείνος ο ΕΝΑΣ που θα προπαθήσει και θα πετύχει να προσεγγίσει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ......
Φιλιά.... μεσα από δανεικες αντιθεσεις...
Ευτυχώς που είμαστε όλοι διαφορετικοί, τόσο που ούτε στην αντίληψή μας να μην χωράει η διαφορετικότητα των άλλων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάζεστε πόσο βαρετός θα είταν ο κόσμος αν δεν είμασταν διαφορετικοί ο ένας απ'τον άλλον?
Θα είμασταν καταδικασμένοι να συναναστρεφόμαστε τον εαυτό μας σε διάφορες εκδόσεις, και ο έρωτας θα ήταν αιμομιξία, η φιλία φιλαυτία, η ανατροφή των παιδιών κλωνοποίηση...
Μακάρι να είμασταν ακόμα διαφορετικότεροι, γιατί είμαι σίγουρος η ζωή θα ήταν ακόμα πιό ενδιαφέρουσα.
¨)