Μορφωμένες μαϊμούδες

Είχα ανέκαθεν την αίσθηση, την υπόνοια
πως άνθρωποι που ξημεροβραδιάζονται πάνω σ’ ένα βιβλίο,
που σταχυολογούν ακόμα και ποίηση στρυφνή
ή αποφθέγματα «δύσκολων» φιλοσόφων
-όχι μόνον εκείνων του συρμού
που κάτι τέτοιοι τους καταδίκασαν
να γελοιοποιούνται καθημερινά στα χείλη
ανυποψίαστων-,
είχα λοιπόν πάντα την αίσθηση
πως πολλοί -αλλά πολλοί- άνθρωποι διαβασμένοι
αδυνατούν να κάνουν μία απλή, σημαντική
δική τους σκέψη.

Απορίες

Διάβασα ένα ωραίο κειμενάκι. 

Έλεγε πως ο ίδιος του ο συντάκτης

μοιάζει να σκέφτεται, να νιώθει, να ενδιαφέρεται, 

να συμ-μετέχει,

μα πίσω από την περίπου ανθρώπινη όψη του 

κρύβεται ένα κλειστό αυτοαναφερόμενο έμβιο σύστημα
με κάποια ίχνη μνήμης και συνείδησης.

Πώς είναι όμως δυνατόν ένα τέτοιο ον

να είναι ΚΑΙ αυτοαναφορικό; 

Και κυρίως ΓΙΑΤΙ;

Πάντα θα απορώ με την ανθρώπινη κατάσταση 

και τις α(κατα)νόητες εκφάνσεις της…

Ο Κοέλιο έχει άλλη γνώμη…

Με την κρίση υποχρεωτικά αποκτούμε κάποιο μέτρο,

καταναλώνουμε λιγότερα αγαθά,

παράγουμε μικρότερο όγκο απορριμμάτων,

κάνουμε υγιεινότερη διατροφή

και κόβουμε τις καταχρήσεις,

αφήνουμε σπίτι το αυτοκίνητο

και περπατάμε,

ξοδεύουμε λιγότερη ενέργεια, νερό,

φυτεύουμε κανά μαρούλι,

κι όσοι έχουμε δυνατότητα

την κάνουμε για επαρχία…

Λέτε να συνωμότησε το Σύμπαν για να γίνουμε οικολόγοι;;

Η δυστυχία είναι μεταδοτική

Η εξαθλίωση δεν είναι προστατευμένη συνθήκη
σε μυθιστόρημα του Ουγκό ή του Ντίκενς.

Είναι σακάκι κολλημένο στις σάρκες των άμοιρων
που κουβαλούν την απελπισία τους από τόπο σε τόπο,
ψάχνοντας πάντα τη Γη της Εδέμ.

Κλέβουν οι πανούργοι το «εδώ» των ανθρώπων
και το μεταμορφώνουν σε πληρωμένο παράδεισο για λίγους
και το «αλλού» σε κόλαση απλήρωτη, σιγά-σιγά για ΟΛΟΥΣ.

(Ναι, κλείδωσαν το κέντρο οι εκπεσόντες άνθρωποι
κι έκρυψαν τα κλειδιά μες σε σουγιάδες)

Εγώ κάτι τέτοιους τους φοβάμαι...

Τον κόσμο δεν κυβερνά η αξία,
ούτε καμία λογική αρχή.
Τον κόσμο κυβερνά μονάχη
η επιθυμία.

Κι αυτό πολύ επικίνδυνο φαντάζει,
αν αναλογισθεί κανείς ανθρώπους
ιδιαζόντως επιθυμητικούς
-ωσάν π.χ. τον Χίτλερ·
που μέσα σ' όλα
θέλησε ακόμα και να παντρευτεί
ελάχιστες ώρες πριν την αυτοχειρία του.

Κράτημα

Αυτά που έχω να πω, κοντεύουν να μου βγουν από τ’ αυτιά.
Όμως έχω εκφρασθεί τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια,
που ειλικρινά νιώθω να κάνω κακοδιαχείριση των πόρων εισδοχής των άλλων…