Απορίες

Διάβασα ένα ωραίο κειμενάκι. 

Έλεγε πως ο ίδιος του ο συντάκτης

μοιάζει να σκέφτεται, να νιώθει, να ενδιαφέρεται, 

να συμ-μετέχει,

μα πίσω από την περίπου ανθρώπινη όψη του 

κρύβεται ένα κλειστό αυτοαναφερόμενο έμβιο σύστημα
με κάποια ίχνη μνήμης και συνείδησης.

Πώς είναι όμως δυνατόν ένα τέτοιο ον

να είναι ΚΑΙ αυτοαναφορικό; 

Και κυρίως ΓΙΑΤΙ;

Πάντα θα απορώ με την ανθρώπινη κατάσταση 

και τις α(κατα)νόητες εκφάνσεις της…