Ο θάνατος από τότε που έφυγε η μητέρα
μού έγινε σχεδόν οικείος.
Και η ζωή απέκτησε το νόημα του αντιθέτου:
του τώρα εδώ είμαστε.
Είχαμε χαθεί, δεν ήσουν -δεν ήμουν- εδώ,
και τώρα που ποτέ δεν θα ξανά ‘σαι,
θα σε καλώ μονάχα στα όνειρά μου·
σε πτήσεις χαμηλές, μαζί, παρέα.
Αντίο...
Υπέροχο. Βαρύ κι απαισιόδοξο, αλλά τόσο ωραίο και δυνατό στα συναισθήματά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝά 'σαι καλά... Είναι για έναν φίλο αγαπημένο που πέθανε.
ΑπάντησηΔιαγραφή