Μια παράξενη πλάνη

Η ομορφιά περνά μέσα απ’ το χρόνο αγνοώντας τις παρεμβάσεις του.
Αστράφτει μέσα από έναν κατακερματισμένο κίονα του Παρθενώνα,
μέσα από παγωμένα σταλάγματα,
πύρινα απομεινάρια πεθαμένων αστέρων,
μία αχτίδα γαλάζιου φωτός
ή μέσα από μια χούφτα ολόχρυσης άμμου
-θραύσματα από την απαρχή της ύπαρξης των πραγμάτων.

Η ομορφιά δεν φέρει καρπούς,
ούτε αναπαράγει τον εαυτό της.
Είναι αιώνια.