Ζωή απ' τη ζωή

Ν’ ανοίξεις τα στήθη σου
Και να ρουφήξεις ζωή απ’ τη ζωή

Οι άνθρωποι ρουφάνε ανθρώπους
τους στύβουν, τους κλέβουν
τους πετούν
ή μάλλον τους βάζουν σ’ εφεδρεία
μέχρι να ξαναγεμίσουν από κάτι

από αισθήματα, γνώσεις, ιδέες, χαρά
Κάτι να πάρουν.

Μα έρχεται η ώρα,
έλεγε κάποτε ένας νεκρός,
που τραβάς μονάχα σκουπιδάκια
από το ρεζερβουάρ
δεν έχεις πια τίποτα να δώσεις
μήτε να νοιώσεις
κάποιοι παλεύουν να σε σώσουν
Και πνίγονται.

Ν’ ανοίξεις τα στήθη σου
Και να ρουφήξεις ζωή απ’ τη ζωή
-όχι από ψεύτικα κανάλια-
ποτέ έτσι δεν θα αδειάζεις
ποτέ δεν θα σε εγκαταλείπουν
τα βαμπίρ
Έτσι κι αλλιώς δεν θα σε νοιάζει.

Όλα όσα χρειάζεσαι είναι διαθέσιμα
-ολόγυρα-