Οι τελευταίες σκέψεις των διακοπών

Ο Γ. υπερασπιζόταν πιτσιρικάς την ακόμα μικρότερη αδελφή του από τους γονείς ουρλιάζοντας

"Άστην να θέλει ό,τι κάνει!". Ο Γ. είχε δίκιο.

(O Γ. ξέρει κρυφά τα πάντα από πάντα, αλλά όμως τα ξεχνά συγχρωτιζόμενος ανθρώπους.

Κι  εδώ κλείνει η παρένθεση, όπως δηλώνει το σύμβολο μετά τη λέξη ΑΥΤΗ).

Ναι, ο Γ. είχε δίκιο: θέλουμε ό,τι κάνουμε.

Η πράξη γεννά την επιθυμία κι ουχί αντιστρόφως.

Την πράξη την γεννά η περιέργεια, αυτή η έμφυτη ανάγκη μας να γνωρίσουμε τα πράγματα.

Η πράξη συχνά εμφορεί μια στιγμιαία ηδονή

και η ανάμνηση της γίνεται επιθυμία (πεθυμιά, "σε πεθύμησα" λέμε),

μάς σπρώχνει στην επανάληψη κι αυτή στη συνήθεια, στο χαρακτήρα,

και γίνεται πεπρωμένο, όπως άλλος προείπε...

----

Οι περισσότεροι άνθρωποι παγιδεύονται σε ένα σημείο του προσωπικού τους χωρόχρονου,

κάνουν αυτόν τον λαβύρινθο των αναμνήσεων κρησφύγετο και σπίτι,

ξεχνώντας την ύπαρξη τόσο του Μινώταυρου, όσο και του Μίτου.

Ο Γ. έχει δίκιο ΚΑΙ σ' αυτό, γιατί θυμάται ακόμα τη συνάντησή του με την Αριάδνη.

----

Περνάς ωραία ρουφώντας παραμύθια, ναρκωτικά και παραισθησιογόνα,

αλλά περνάς ωραιότερα όταν ξυπνάς

και με αισθήσεις σαν φρεσκοακονισμένο μαχαίρι, όλος επίγνωση,

μετέχεις στην ατελείωτη ομορφιά της γης ολόγυρα

-για το παραπέρα επαφίεμαι μ' εμπιστοσύνη στα όνειρα,

τα ενύπνια όνειρα,

εκείνες τις άλλες, τις εξίσου αληθινές παράλληλες ζωές μας.

----

Καλή μας συνέχεια μες στο ιδιότροπο ελληνικό γαϊδουροκαλόκαιρό μας...