Μία η άλλη

έχεις μάθει να επιλέγεις το εφικτό

και να το θεωρείς ως μέσο όρο

είναι απλά αυτό που σου αντιστοιχεί

στη δεδομένη φάση

αυτό που θεωρείς πως σου αξίζει.

Λες και...

Γράφουμε πράγματα μόνο και μόνο για ν’ αρέσουμε…

Λέμε, κάνουμε, είμαστε διάφορα, μόνο και μόνο για ν’ αρέσουμε…

Λες κι αυτοί οι άλλοι που θ’ αρέσουμε έχουν κριτήριο σωστό…

Λες και ξέρουν κάτι πέρα από ‘μάς…

Λες κι είναι θεοί…

Λες και καλά υπάρχουν θεοί….

Αντικαταθλιπτικά χάπια

Τα αντικαταθλιπτικά είναι φάρμακα και μάλιστα φάρμακα με πολλές και ποικίλες παρενέργειες. Δεν είναι να τα παίρνει κανείς για πλάκα, δεν είναι recreational drugs, παρ’ όλο που λειτουργούν μια χαρά και ως τέτοια.

Λένε και προσωπικώς το πιστεύω –είμαι έτσι κι αλλιώς εν γένει κατά της χημείας- πως ο οργανισμός συνηθίζει την έξωθεν προερχόμενη σεροτονίνη ή whatever περιέχουν αυτά τα χάπια και μετά την παράγει σε μικρότερες ποσότητες. Αρχίζεις δηλαδή σταδιακά να εξαρτάσαι από αυτά, για να είσαι αξιοπρεπώς καλά.

Πάλι προσωπικώς θεωρώ πως κάποιος πρέπει να το παλεύει με άλλους τρόπους, φυσικούς, όπως άσκηση, βόλτες, παρέες, δημιουργικές ασχολίες κλπ.

Όμως… όταν βλέπεις…

• πως μια στάλα βροχής στο μάτι σε κάνει να κλαις για ώρες…
• πως δεν θες να βγεις απ’ το κρεβάτι…
• πως ό,τι κι αν κάνεις είναι μάταιο…
• πως είσαι ένα τίποτα…
• πως όλοι σε βλέπουν σαν σκουπίδι κλπ…

…ίσως πρέπει να σκεφθείς και τα αντικαταθλιπτικά χάπια ως ένα ενδεχόμενο πρόσκαιρο βοήθημα.

Πρόσκαιρο όμως… οκ;

Ακόμα μία ζωή

Μέσα απ' του αύριο
τις χαραμάδες
-να ήδη!- λάμπει
η νέα μου ημέρα