Τα ή μοιάζουν πολύ

Όταν αφήνεις κάποιον πίσω

εσκεμμένα,

αφήνεις πίσω ένα κομμάτι του εαυτού σου

που ξέφτισε

ή που ποτέ σου δεν αγάπησες

ή που σε παρενοχλούσε

στα μεγάλα του μέλλοντος σχέδια.

Όταν ο άλλος σε αφήνει,

κάνει ακριβώς το ίδιο,

από κάτι απαλλάσσεται

που τον παραβαραίνει.

Κι εσύ μετά έχεις να ψάξεις

τι ήταν αυτό που είχε κι αυτός,

μα το δικό σου αντανακλούσε

τόσο εκνευριστικά στα μάτια του,

που είπε να τα κλείσει.

Κι αν κάποιος φεύγει για καλά…

στο τελικό αντίο,

το ανεπιστρεπτί,

είτε που σε ακρωτηριάζει

είτε που σ’ αναγκάζει οριστικά

κάτι από πάνω σου ν’ αλλάξεις

ή ίσως και καμιά φορά

να δεις κατάματα τον εαυτό σου,

εσένα, 

μόνο, διαυγή και σκέτο·

χωρίς καθρέφτες

χωρίς νερό

ακόμα και χωρίς πάγο.