Το σώμα μας είμαστε εμείς.

Όλο μας λένε πως το σώμα μας είναι στολίδι

Έχει ποτίσει το πετσί μας υστέρηση

Κι ας μην είμαστε θρήσκοι

Περνάει η θέαση του ανθρώπου

Του χθες, του σήμερα,

Του χρόνου

Και μας παιδεύει.

Τώρα μας ανατέμνει

και μας κοιτά με μάτι επιστημονικό.

Και παύουμε να είμαστε ένα

Και παύουμε να νιώθουμε

την καλοσύνη στα χέρια μας

την ομορφιά στην ψυχή μας,

τη γνώση σε κάθε μας κύτταρο.

----

Μόνον ο πόνος 

-κι ο έρωτας που φευ ως πόνο κι αυτόν τον βιώνουμε, αποκομμένοι- 

μένει να μας θυμίζει

πως είμαστε μέσα-έξω

Το ίδιο και το αυτό.

----

(Παλεύουμε να τον κοιμίζουμε τον πόνο μ’ ανθρώπινα κατασκευάσματα

ψευτοεστιασμένα και λειψά.

Που όπως έλεγε ένας από τους λίγους καλούς γιατρούς που ήξερα,

που γνώριζε πως η ιατρική είναι ενόραση, ενσυναίσθηση και τέχνη,

διαλύουν το δέντρο για να σκοτώσουν το πουλί ή μάλλον το σκουλήκι…

που ίσως κι αυτά το ωφελούν με κάποιον τρόπο…

μπορεί κάτι να θέλουν να του πουν, κάτι να του διδάξουν.)

----

Το σώμα μας είμαστε εμείς.

Λογοδιάρροια

Η λογοδιάρροια είναι κι αυτή μια διάρροια

και πέραν του ότι σε ντροπιάζει

μιας κι είσαι ανίκανος

να ελέγξεις τις φυσικές σου λειτουργίες,

φανερώνει και την ποιότητα

των σκέψεών σου,

συχνά δε, τι έχεις καταναλώσει

και κατά πόσο τό ’χεις αφομοιώσει,

το βασικότερο όμως είναι πως σκορπά ολόγυρα

μια δυσωδία

που προσβάλλει των άλλων τα αισθητικά κύτταρα

-ουσιαστικά επιχειρείς να τους λερώσεις

την ύπαρξη

με τ’ απορρίμματα του νου σου.

Τα λόγια πρέπει να είναι

το απόσταγμα της νόησης,

όχι η εκκένωσή της.

Σίγουρα πράγματα

Αν προσπαθείς να εκδικηθείς
που δεν σε υπολογίζουν,
είναι ένας τρόπος σίγουρος
να μην σε υπολογίζουν.

Μιλάμε για τρελή ανακάλυψη

Νομίζω πως έκανα μια τρομερή ανακάλυψη!

Μπορείς να καταλάβεις το χαρακτήρα και τις αληθινές επιδιώξεις ενός ανθρώπου

από την επιλογή συντρόφου, χρόνια πριν εκδηλωθούν!

Αν π.χ. κάποιος δηλώνει κομμουνιστής και ερωτεύεται μία κότα των βορείων προαστείων,

δεν είναι κομμουνιστής, απλά είναι ακόμα φτωχός!

Αυτό που στ' αλήθεια θέλει είναι ο πλούτος και η κοινωνική αναγνώριση.

Αν ερωτευθεί μια ξεπεσμένη πριγκίπισσα,

πιθανώς να έχει πρόβλημα με την καταγωγή του.

Και πάει λέγοντας...

Δεν έχω θέσει ακόμα την ανακάλυψή μου υπό πλήρη επαλήθευση,

διότι δεν είχα το χρόνο από την ώρα που καθάριζα το μπάνιο όπου μου ήρθε η ιδέα,

μέχρι που έτρεξα στο pc να σας ενημερώσω,

αλλά πιστεύω πως ισχύει σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Οπότε, συμπέρασμα:

Δεν είναι ο έρωτας τυφλός, εμείς είμαστε τυφλοί!

Δεν γνωρίζουμε τι είμαστε,

ο έρωτας όμως γνωρίζει

και μας το αποκαλύπτει πολύ πριν το συνειδητοποιήσουμε εμείς οι ίδιοι,

αλλά και οι γύρω μας.

Bingo!

Στιχάκια...

Όποιος στα δόκανα του νου του παγιδεύεται, 

μισεί αυτόν που ακόμα ονειρεύεται,

αυτόν που σταθερά τα μάτια του στον ουρανό κρατά 

κι απολαμβάνει τ' όμορφο αντί αμέτοχος να το κοιτά,

αυτόν που δεν κλωθογυρνά μέσα στο νου τις ήττες του,

ούτε τις κρίσεις του, ούτε τις κούφιες πίστες του,

αυτόν που είναι ακόμα ικανός να απορεί και να θαυμάζει

και κάθε του στιγμή με πάθος την γιορτάζει.

Η τέλεια μάνα

Η τέλεια μάνα

θά ‘ταν μια μάνα

απρόσωπη.

Δίχως ιδιότητες

σαν το χρυσάφι.

Διάχυτη κι άχρωμη

όπως το φως

κι η καθαρή αγάπη.

Τι είναι το μέτρο;

Όποιος πιέζει πολύ τον εαυτό του, αρρωσταίνει.

Όποιος δεν τον πιέζει καθόλου, δεν κάνει ποτέ τίποτα.

Παν μέτρον άριστον, έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες.

Όμως αυτό δεν επιτυγχάνεται

κάνοντας ό,τι κάνουμε μετρίως μετρημένα.

Αυτό λέγεται απλώς μετριότης· όχι μέτρο.

Είναι μια άλλη διαδικασία, εσωτερική,

μια κατανόηση και μια αποδοχή,

ή αντιστρόφως μια πάλη

μεταξύ του τι είμαι

και του τι θέλω να είμαι.

Πιέζω πολύ τον εαυτό μου σημαίνει

ξεπερνώ τα όριά μου.

Ποια είναι όμως τα όρια;

Και ποιος τα καθορίζει;

Τα όρια μπαίνουν λοιπόν λόγω αντίστασης.

Όταν δεν υπάρχει αντίσταση, δεν υφίστανται και όρια.

Κινείσαι στο άπειρο.

Και η αντίσταση δεν βρίσκεται στον έξω κόσμο.

Εφόσον κάποιος έχει ήδη κάνει

αυτό που θέλω να κάνω,

οι έξω συνθήκες το επιτρέπουν.

Έτσι δεν είναι;

Τα όρια τίθενται εντός.

Είναι μια κατασκευή του νου μας.

Είναι αυτό που λέμε μπορώ ή δε μπορώ,

που στην ουσία σημαίνει

θέτω νοερά εμπόδια, αντιστάσεις

ή όχι.

Κι αυτό το «όχι» σημαίνει με τη σειρά του:

Κινούμαι με πίστη προς αυτό

που γνωρίζω πως μπορεί να συμβεί,

για τον απλούστατο λόγο

πως έχει ήδη ξανασυμβεί,

άρα είναι κάτι το εφικτό.

Και το μέτρο είναι ότι κινούμαι με την ταχύτητα,

με την ασύστολη επιθυμία,

την ανυπομονησία, την αγωνία,

που οδηγώ για να πάω στο ραντεβού

με κάποιον που είμαι ερωτευμένη,

χωρίς να παραβιάζω εντούτοις το κόκκινο

και χωρίς να δημιουργήσω ατύχημα.

Προσεκτικά και πάντα εν εγρηγόρσει.

Αυτό είναι το μέτρο.

Θέλει προσπάθεια...

Νομίζω πως οι περισσότεροι άνθρωποι μιλούν με ενθουσιασμό

για πράγματα που τους αρέσουν ή νομίζουν πως τους αρέσουν,

θέλουν να τα επιτύχουν ή νομίζουν πως θέλουν να τα επιτύχουν,

χωρίς να έχουν την παραμικρή διάθεση, θέληση, αποφασιστικότητα

να καταβάλουν την παραμικρή προσπάθεια,

να κάνουν την παραμικρή υποχώρηση, την παραμικρή θυσία,

το παραμικρό εντέλει βήμα, εκείνο τουλάχιστον το αρχικό,

προς την κατεύθυνση, που υποτίθεται πως κοιτάζουν.

Αλήθεια είναι πως για να φτάσεις το όραμα

πρέπει να το επιθυμείς με όλο σου το είναι·

μα…

αν θες αληθινά

έστω και να επιθυμήσεις,

πρέπει συνειδητά και σθεναρά

να προσπαθήσεις.