Φθόνος

Ο φθόνος έχει δύο πόλους (και τι δεν έχει;):
έναν θετικό και έναν αρνητικό.

Συνήθως αναφερόμαστε στον «θετικό» του πόλο·
θετικό με την έννοια ότι φθονούμε κάποιον καλύτερό μας,
ομορφότερο, πλουσιότερο, πιο ταλαντούχο,
οτιδήποτε πιο πολύ από εμάς.
Κάποιον που είναι δηλαδή στο «συν»
σε σχέση με εμάς, εξ ου και το «θετικός».

Υπάρχει όμως και ο αρνητικός πόλος,
που σπανίως τον αναφέρουμε
ή τον συνειδητοποιούμε,
και ενδέχεται να είναι ακόμα
και πιο ευρέως διαδεδομένος από τον θετικό.
Είναι ο φθόνος απέναντι σε άτομα που θεωρούμε κατώτερά μας.
Όταν αυτά τα άτομα επιτυγχάνουν οτιδήποτε
–πόσο μάλλον κάτι που εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε επιτύχει-,
απορούμε, θυμώνουμε κι εντέλει ζηλεύουμε.

Αν προσέξει κανείς τα κουτσομπολιά, τα πιο πικρόχολα απ’ αυτά δεν αναφέρονται σε ανθρώπους
που αξίζουν -σύμφωνα πάντα με την δική μας κρίση- την επιτυχία τους,
αλλά σ’ αυτούς που θεωρούμε πως δεν την αξίζουν.

Ανάμεσα σε 2 αδέλφια π.χ. που ο ένας είναι πιο έξυπνος, πιο μορφωμένος, πιο ταλαντούχος από τον άλλον,
δεν ζηλεύει μόνο ο κατώτερος τον ανώτερο, αλλά και αντιστρόφως -ίσως και περισσότερο-
ο ανώτερος τον κατώτερο, σε περίπτωση που πετύχει ο τελευταίος στη ζωή του.

Ας έχουμε λοιπόν επίγνωση αυτού του ενδεχόμενου,
γιατί είναι δύσκολο να το αποδεχθούμε και το μασκαρεύουμε.
Το αποκρύπτουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό.

* Επηρεασμένη από το "Better call Saul".