Loulou

Όταν ήμουν μικρή ήταν κάτι κορίτσια που τα έλεγα «Loulou» από μία διαφήμιση αρώματος της Cacharel. Αυτά τα κορίτσια ήταν, είναι και θα είναι πλάσματα όμορφα, μυστηριώδη κι αισθησιακά. Γοητεύουν άντρες και γυναίκες εξίσου, συχνά έχουν σχέσεις και με τα δύο φύλα –μαζί ή χωριστά. Η ερωτική επαφή δεν αποτελεί ταμπού γι’ αυτά τα κορίτσια, ούτε η γύμνια. Είναι σε πλήρη αρμονία με τον κόσμο των αισθήσεων, είναι γεννημένα να παίρνουν και να χαρίζουν έρωτα…

Τα ζήλευα αυτά τα κορίτσια -τα θαύμαζα και τα ζήλευα ταυτοχρόνως-, γιατί δεν ήμουν τέτοιο. Βαυκαλιζόμουν πως ήταν απλές οπτασίες, ενσαρκωμένες φαντασιώσεις, πως πίσω από τον αέρα μυστηρίου και αισθησιασμού που ανέδιδαν στο πέρασμά τους κρυβόταν το μηδέν, το απόλυτο τίποτα.

Το απόλυτο τίποτα κρυβόταν όμως μόνο στις σκέψεις μου: στις κρίσεις και στις συγκρίσεις μου…